بسم الله الرّحمن الرّحیم
خداوند متعال را سپاس می‌گویم که دلهای نورانی و پاکیزه‌ای را به کار نماز و ترویج و برپاداری آن، برانگیخته و شوق مجاهدت و تلاش مخلصانه در این راه را به آنها بخشیده است. ثمرهی کوشش‌های هوشمندانه جمع شما در این چند سال، آن شده است که نماز که مظهر کامل پرستش و نیایش و رازگوئی و نیاز جوئی و عشق و ایمان به محبوب فطری عالم وجود است، پرتوی درخشانتر و حضوری برجسته‌تر در ذهن و عمل جامعهی اسلامی ما یافته است. اکنون بحمدالله در بسیاری از جاهایی که جماعت مردم در آن گرد می‌آیند و بهویژه مراکز گردآیی جوانان مانند مدارس و دانشگاهها و سربازخانه‌ها و بوستان‌ها و نیز دانشگاه‌های دولتی و راه‌ها و غیره، نماز ، حاضر و بارز و چشم و دل نواز است. نوشته‌ها و گفته‌های بسیار در رسانه‌ها و در کتابها و درس‌ها و برنامه‌های هنری و تبلیغی، به نماز می‌پردازد و ذهن‌ها و دلهای کسان بیشماری را به این تکلیف شیرین و دلنشین، متمایل می‌سازد و به گزاردن آن وا می‌دارد.
شک نباید کرد که این، راهی است به سوی کامیابی و توفیق در همهی مهامّ شخصی و اجتماعی، راهی است به سوی سعادت و فلاح ( قَد اَفلَحَ المُؤمِنونَ، الَذیِنَ هُم فِی صلوتِهِم خاشِعونَ … ) چه افراد و جماعاتی که با شناختن قدر و جایگاه ذکر و خشوع و انابه- که نماز مظهر کامل آن است- و همراه کردن کار و ابتکار دنیائی با آن، به قله‌های تعالی و کمال رسیدند، و چه بی‌خبران و کوته‌نظرانی که با غفلت از این راز بزرگ هستی، خود را از سعادت کامل محروم ساختند و چه در صورت تلاش و کار مادی و چه در صورت بیکارگی و تنبلی، هر جا به گونه‌ای خود را در منجلاب‌های محرومیت و ناکامی غرقه ساختند.
انسانهایی که تلاش و مجاهدت در عرصهی زندگی بشری را با یاد خدا و انس با او و عشق به او همراه می‌سازند، خوشبختی در معنای حقیقی آن را درمی‌یابند و آن را برای جسم و جان خود فراهم میکنند.
شما برادران و خواهرانی که به امر نماز همّت گماشته‌اید از این دیدگاه، در تدارک بزرگترین خدمت به مردم و کشور خود هستید و بی‌گمان، ملت ما از معرفت به نماز و عمل به آن بهر‌ه‌های بزرگ در همهی عرصه‌های زندگی خود خواهد برد.
مسؤولان محترم اقامه ی نماز گزارش امید بخشی از به کار بستن سفارش‌‌های قبلی دربارهی نماز داده‌اند. اینجانب پس از سپاس از آنان و از همهی بخش‌هایی که به آن سفارش‌ها جامهی تحقق پوشانده‌اند، به همهی دست‌اندرکاران این مهمّ و دیگر مدیران و مسؤولان کشور توصیه می‌کنم که :
۱- برای تبیین ژرفای نماز و معرفی رازها و زیبایی‌های آن، دست به تلاش پیگیر و همه جانبه‌ای زده شود. در کتابهای معارف دانشگاهها و کتب درسی دوره‌‌های پیش از دانشگاه و جزوه‌های کوچک و قابل فهم همه، سخنان نغز و پرمغز و مضمون‌های تازهی فراوان در این باره وارد شود.
۲- احکام فقهی نماز به صورت آسان و روان منتشر شود و جزوه‌ها و نوارهای صوتی و تصویری مناسب برای فرستادن به میان ملت‌های دیگر، آماده گردد.
۳- اذان از حنجره اشخاص خوش صدا در همه جا پخش شود و هیچ شهر و محله‌ای محروم از آهنگ اذان نماند.
۴- مساجد، به شکل شایسته غبار روبی شود و خدمت به مسجد، کاری مردمی و همگانی شمرده شود.
۵- نماز صبح در مساجد اقامه شود.
۶-نمازهای جمعه در هر شهر با شرکت فرزانگان و اصحاب معرفت در ستادهای آن، پربارتر گردد.
۷- مدیران دستگاههای اداری و دولتی، خود متصدی اقامهی نماز در آن دستگاهها شوند.
۸-در سربازخانه‌ها، آموزش نماز و عمل به آن از آنچه هست، جدیتر گرفته شود.
۹-در میان جادههای بیابانی، مسجد بهقدر کافی ساخته شود و در شهرهای سر راه در همهی بیست و چهار ساعت، مسجد باز و آماده وجود داشته باشد.
۱۰-در شهرها و شهرک‌هایی که تازه ساخته می‌شود، مسجد جامع، نخستین بنا و مرکز حقیقی شهر قرار گرفته و ساخته شود.
۱۱-در همهی اجتماعات با فرارسیدن وقت نماز، نماز به پاداشته شود و اجتماعاتی که بهخاطر انبوهی آن یا به هر جهت دیگر قادر به این کار نیستند برنامهی زمانبندی آنها جوری تنظیم شود که با وقت نماز تصادف پیدا نکند.
۱۲- و بهطور خلاصه، وضع شهرها و روستاهای کشور را جوری کنید که هر کس که تازه وارد آن می‌شود،آن را محیط اهتمام به نماز و جایگاه اقامهی آن بداند.
توفیقات همهی شما را از خداوند خواستارم.
سید علی خامنه‌ای
۳۱/۶/۱۳۷۵
